เสียงท้องร้องจ๊อกๆ......
เป็นสัญญาณเตือนว่านี้ใกล้เที่ยงแล้ว จะได้เวลากินข้าวกลางวันแล้วหนอ... เหลือบมองนาฬิกายังเหลือเวลาอีกตั้ง10นาที งั้นขอเคลียร์งานเอกสารต่ออีกสักแป๊ป
ตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อไป... เสียงเปิดประตูดังเอี้ยด..
พร้อมกับเสียงอันสดใส “คุณหมอสวัสดีครับ”
ฉันเงยหน้ามองตามเสียงเรียก มองเห็นคุณลุงวัยกลางคน สีหน้ายิ้มแย้ม ผิวคล้ำ
รูปร่างผอมสูง และฉันยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร คุณลุงที่เข้าก็พูดมาด้วยน้ำเสียงดีใจว่า
“ ผมเลิกบุหรี่ได้แล้วครับ ผมไม่ได้สูบเลยตั้งแต่คุยกับหมอคราวนั้น”
พอได้ยินดังนั้นหัวใจฉันก็เริ่มพองโต(ทั้งที่ในตอนนั้น
จำชื่อคุณลุงไม่ได้ด้วยซ้ำ
เหมือนกับจะเคยพบกันที่คลินิกอดบุหรี่เพียงครั้งเดียว) แต่ก็รีบถามกลับไปว่า “
จริงหรือลุง เยี่ยมมากเลย เลิกได้กี่เดือนแล้วล่ะคะ”
ลุงตอบกลับมาว่า “4เดือนแล้ว”
คุณลุงรีบออกตัวก่อนเลยว่า “ไม่ได้มาตามนัดหมอ เพราะไม่ค่อยสะดวก
บ้านอยู่ไกล วันนี้มาเยี่ยมญาติเค้ามีรถมาเลยมากับเค้า และก็มาแจ้งข่าวหมอ
ว่าเลิกสูบบุหรี่ได้แล้ว” ฉันกล่าวชื่นชมคุณลุงอย่างจริงใจ
และขอบคุณคุณลุงที่มาแจ้งข่าวดีในวันนี้และก็ถามคุณลุงกลับไปว่า “คุณลุงจำที่เราเคยคุยกันได้ไหม?
ว่าถ้าเลิกได้จะมีรางวัลให้”(คลินิกเรารวยค่ะ มีของแถมตลอด....
แต่มีกติกาว่าต้องเลิกบุหรี่3เดือนขึ้นไปนะจะมีผ้าขนหนูผืนใหญ่ให้เพื่อเป็นรางวัลที่คนไข้สามารถเอาชนะบุหรี่ได้)
คุณลุงตอบว่า “จำได้ แต่ผมขอไม่รับ” อ้าว
! ทำไมล่ะคุณลุง ฉันรีบถามกลับไปอย่างเร็ว (ด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ)
เพราะตั้งแต่อยู่คลินิกมา5ปี ไม่เคยมีคนไข้ปฏิเสธของรางวัล
คุณลุงคนนี้มาแปลก(คิดในใจ) คุณลุงมองหน้าฉัน แล้วยิ้มให้และพูดว่า การที่ลุงเลิกบุหรี่ได้เป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่
ที่สุดในชีวิตของลุงแล้วคุณหมอ พอฉันได้ยินคำที่คุณลุงพูดออกมามันทำให้ฉันรู้สึกตื่นตัน
อิ่มใจ จนหายหิวข้าวไปเลย
ฉันคุยสับเพเหระกับคุณลุงต่ออีกนิดหน่อย
คุณลุงก็ขอตัวกลับ ฉันก็สารภาพกับคุณลุงว่า ฉันขออภัย ฉันจำคุณลุงได้แต่จำชื่อคุณลุงไม่ได้
ฉันเอ๋ยขอชื่อ นามสกุล คุณลุงไว้
ซึ่งคุณลุงก็เข้าใจไมได้ว่าอะไรเพราะรู้แต่ละวันฉันต้องคุยกับผู้ป่วยหลายคน
หลังจากทานข้าวกลางวัน
(ซึ่งเป็นมื้อที่อร่อยเป็นพิเศษ) จึงมาดูประวัติของคุณลุง และเมื่ออ่านจบ ณ ตอนนี้ฉันไม่แปลกใจเลยที่คุณลุงไม่รับของรางวัล
ในประวัติเขียนว่า คุณลุงมารพ เมื่อ11เมษายน2555
มีคอโต ไม่มีโรคประจำตัว และมีประวัติสูบบุหรี่ วันละ 20 มวน มา17ปี ก่อนหน้าที่จะ มาเข้าคลินิกคุณลุงพยายามเลิกด้วยตนเองหลายครั้ง
แต่ก็ไม่สำเร็จเคย เลิกได้ นานสุดเพียง2สัปดาห์ก็กลับมาสูบอีก ในวันนั้นคุณลุงได้รับคำปรึกษาและเทคนิคต่างๆในการเลิกบุหรี่
ประเมินระดับการติดนิโคติน และส่งพบแพทย์
สรุปในวันนั้นคุณลุงได้รับหมากฝรั่งนิโคมายด์ 1แผง พร้อมใบrefer 1ใบ เพื่อดูเรื่องคอโตที่รพ มหาราช และนัดมาคลินิกอดบุหรี่รพ.พิมายอีก1เดือนข้างหน้า ซึ่งก็แน่นอนว่าคุณลุงไม่ได้มาตามนัดแต่มาวันนี้ ด้วย
เหตุผลที่คุณลุงต้องไปรพ มหาราชและความไม่สะดวกต่างๆจึงทำให้ไม่สามารถมาตามนัดได้แต่จากการให้คำปรึกษา
อย่างเป็นมิตร มีจิตบริการ และคุณลุงมีความตั้งใจ
ทำให้คุณลุงชนะใจตนเองได้ในที่สุด
สุดท้ายฉันอยากบอกกับคุณลุงว่าไม่ใช่คุณลุงคนเดียวที่ได้รับรางวัลที่ยิ่งใหญ่
แต่คุณลุงก็เป็นคนทำให้ฉันรู้สึกว่าได้รับรางวัลที่ยิ่งใหญ่จากคุณลุงด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น